Msi Yazilim

MUTLU İNSANLAR ÜLKESİ

İnsanlar için güzel şeyler düşünmek ne güzel…

İnsanları sadece insanlık için düşünmek ne güzel…

“Gül”e vurulanlar bilirler yaşamanın tadını…

“Gül”e ve “Gül”e vurulanlara selam olsun...

(Muhsin Yazıcıoğlu)

1954 yılında nur gibi doğdun Elmalı köyünde. Fidan ana bir fidan dikti bu dünyaya, suladı büyüttü, hayırlı evlat eyledi insanlığa. Gül yüzlü güzel insan iyi ki geçtin bu dünyadan… Sağlığında seni tanımak, seninle aynı ortamı paylaşmak, senin güzel sesinden ismimi “Can” diye duymak, şimdilerde anılarımda yaşattığım ve her hatrıma getirdiğimde iyi ki dediğim kareler… 1995 yılında kendi elinle “Can Yağmur’a en iyi dileklerim ve sevgilerimle.” yazıp gönderdiğin fotoğraf evimin en güzel köşesi…

“Yeni bir mutlu insanlar ülkesi kurmak için çıktığımız bu kutlu yolda, yeni bir Türkiye’nin doğumunu görüyorum.” diyerek çıktı sevdalılarıyla yola ve her gittiği yerde gönüllere sevgi tohumu ekmeyi başardı. Kendisini gören her yüze bir tebessüm hediye etti. Dünümüzde ve bugünümüzde hala hatırladığımızda yüzümüzde gülümseme oluşuyorsa ne mutlu bize…

Karakoç’un da dediği gibi;

“Bizim kapı dost kapısı
Girene canımız kurban
Selam; muhabbet tapusu
Verene canımız kurban…”

Yüreğine dünyaları sığdıran yiğit, dosta kapımız açık, dost selamına canımız kurban… Yolunu yolumuz bildik, “Gül”ler dikip büyüttük, yeşertip tomurcuk açtırdık, “Gül”üşünü mutluluk bildik, yolumuzu seninle “Gül” bahçesi ettik... Sen gittin ama “Gül” kokun yolumuzda, dünümüzde ve bugünümüzde...

“Gül…

Gül de gül yüzünde

Binlerce güller açsın.

Gül bahçesi gönlünden

Güller topla;

Sevgi dağıt

Yaradana, yaratılmışa.

Sevgide güller açsın,

Güller sevgi dağıtsın.

Sevgiyle bakıyor

Gül gibi görüyorsun

Sen

Bahtiyarsın...”

Bilemedik bu dünyadan erkenden göçüp gideceğini, doyamadık sana, sohbetine, sevgine… “Bir kar tanesi olsam Mekke’ye düşmek isterdim.” derken ölümünün de karlar arasında olacağını getiremedik aklımıza… Ölümünden yıllar önce kaleme aldığın şiirindeki gibi üşüyeceğini bilemedik…

“Bir coşku var içimde bugün, kıpır kıpır

Uzak, çok uzak bir yerleri özlüyorum

…

Huzur dolu içimde

Ben sonsuzluğu düşünüyorum.

Ey sonsuzluğun sahibi

Sana ulaşmak istiyorum…”

Her gününde içindeki coşkuyu yaşayıp ömrüne yansıttın, özlemini bugünün gibi yaşadın ve sonunda ulaşmak istediğin yere, sonsuzluğun sahibine gittin… Karlar arasında sen son nefesini verirken, biz “Üşüyoruz...” dedik ardından. Gül dolu gönlümüz, şimdi karlı bir dağın kardelen açan en güzel yeri oldu… Kalbimizdeki kardelen, mekânın cennet olsun, gül koksun. Sen hep bizimle, yolumuzda gönlümüzde…